Ξεκινά το 17ο Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμων Αττικής με τις παραστάσεις στον Ταύρο
Ένα από τα πιο αγαπημένα φεστιβάλ του Δήμου μας, το 17ο Διαδημοτικό Φεστιβάλ Ερασιτεχνικού Θεάτρου Δήμων της Αττικής, ξεκινά τις θεατρικές του παραστάσεις στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης (Πειραιώς 206), στον Ταύρο.
Από τις 22 έως τις 30 Ιουνίου 2024, στις 20.30 το βράδυ, με ελεύθερη είσοδο, οι πολίτες του Δήμου μας αλλά και οι επισκέπτες της πόλης μας, μπορούν να απολαύσουν τις ερασιτεχνικές ομάδες των Δήμων και φυσικά το θεατρικό εργαστήρι του Δήμου μας που ανεβάζει δύο ιδιαίτερες και ξεχωριστές – η κάθε μία στο είδος της-, θεατρικές παραστάσεις. Η είσοδος είναι ελεύθερη για όλους, είναι όμως απαραίτητη η κράτηση θέσεων στο mcf.gr ή στα ταμεία του Ιδρύματος. Οι παραστάσεις του Διαδημοτικού Φεστιβάλ Θεάτρου θα επαναληφθούν στο Πολιτιστικό Κέντρο «Θεόδωρος Αγγελόπουλος» στο Μοσχάτο, τον ερχόμενο Σεπτέμβριο.
Το θεατρικό εργαστήρι του Δήμου μας «Εν Δράσει», στο φετινό φεστιβάλ θα παρουσιάσει το έργο των Ρέππα-Παπαθανασίου «ΡάΟΥΣ Οίκος Ενοχής» και το έργο της Μαρίας Παπανδρέου «Δίχα τέλος και αρχή».
Ο Δήμαρχος Μοσχάτου-Ταύρου, Ανδρέας Ευθυμίου, δήλωσε σχετικά: «Για άλλη μία χρονιά οι πολίτες του Δήμου μας θα απολαύσουν θεατρικές παραστάσεις από τις ερασιτεχνικές ομάδες των Δήμων της Αττικής που συμμετέχουν στο φεστιβάλ και κυρίως από το θεατρικό μας εργαστήρι που έχει ετοιμάσει δύο εξαιρετικές παραστάσεις. Σας περιμένουμε να απολαύσουμε παραγωγές που θα ικανοποιήσουν και το πιο απαιτητικό κοινό!»
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΣΤΟΝ ΤΑΥΡΟ
Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης | McF, (Πειραιώς 206, Ταύρος)
Ώρα έναρξης παραστάσεων : 8.30 μ. μ. – Είσοδος Ελεύθερη
(Κρατήσεις θέσεων στο mcf.gr και στα ταμεία του Ιδρύματος)
22/6/24 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου Ταύρου,
Μ. Ρέππας – Θ. Παπαθανασίου «ΡάΟΥΣ Οίκος Ενοχής»
23/6/24 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου Ταύρου,
Μ. Ρέππας – Θ. Παπαθανασίου «ΡάΟΥΣ Οίκος Ενοχής»
24/6/24 – Θεατρική ομάδα Βαρνάβα Δήμου Μαραθώνα,
Θανάσης Σκρουμπέλος «Γυναίκες εξόριστες στο Τρίκερι»
25/6/24 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Νίκαιας Ρέντη,
Σαίξπηρ «Όνειρο καλοκαιρινής νύχτας»
26/6/24 – Θεατρική ομάδα Δήμου Διονύσου,
Άρτουρ Σνίτσλερ «Ερωτικό γαϊτανάκι»
27/6/24 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Νίκαιας Ρέντη,
Άκης Δήμου «Απόψε τρώμε στης Ιοκάστης»
29/6/24 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου Ταύρου,
Μαρία Παπανδρέου «Δίχα τέλος και αρχή»
30/6/24 – Θεατρικό εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου Ταύρου,
Μαρία Παπανδρέου «Δίχα τέλος και αρχή»
Ακολουθούν λίγα λόγια για τις παραγωγές του θεατρικού εργαστηρίου του Δήμου Μοσχάτου-Ταύρου:
Θεατρικό Εργαστήρι Δήμου Μοσχάτου-Ταύρου «Εν Δράσει»
Μ. Ρέππας – Θ. Παπαθανασίου
ΡάΟΥΣ Οίκος Ενοχής
Πρόκειται για μία σύγχρονη φαρσοκωμωδία – κωμωδία καταστάσεων με κάποιες πολιτικές διαστάσεις. Τρείς κληρονόμοι και τρείς πόρνες, μια Γερμανίδα επίτροπος και ένα γατάκι προσπαθούν να εξαπατήσουν έναν νταβατζή και το δημόσιο για να αποσπάσουν εύκολο χρήμα.
Η υπόθεση ξεκινάει από τη στιγμή που τρεις τυπικοί μικροαστοί, ένας υπάλληλος του υπουργείου συγκοινωνιών, μια προϊσταμένη νοσοκόμα και μία φαρμακοποιός κληρονομούν εξ αδιαιρέτου ένα νεοκλασικό στο κέντρο της Αθήνας. Ένα υπέροχο κτίριο με ιστορία, γιατί σε αυτό κάποτε είχε μείνει ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός. Οι τρεις μικροαστοί κληρονόμοι αρχικά σοκάρονται από το είδος της επιχείρησης που στεγάζεται στην ιδιοκτησία τους αλλά γρήγορα ξεπερνούν το σοκ και συνεργάζονται με μεγάλη ευκολία με τον κόσμο της πληρωμένης ηδονής. Πρωτοστατούν με ιδέες για τη βελτίωση των εισοδημάτων της επιχείρησης ώσπου φτάνουν στο να εκμεταλλευτούν το όνομα του Άγγελου Σικελιανού, ιδρύοντας ένα ψεύτικο πολιτιστικό σύλλογο και παίρνοντας επιδότηση ΕΣΠΑ. Τι θα κάνουν όμως όταν έρθει η Γερμανίδα επίτροπος για τον αυστηρό έλεγχο όλων των πολιτιστικών συλλόγων της χώρας; Έχουν δύο βδομάδες καιρό να στήσουν μια θεατρική παράσταση και να την παρουσιάσουν. Θα προλάβουν να γίνουν ηθοποιοί, ή θα πάνε παρέα στη φυλακή;
Μαρία Παπανδρέου
Δίχα Τέλος και Αρχή
Κύπρος, 20 Ιουλίου 1974
50 χρόνια μετά
2.000 Ελληνοκύπριοι, Έλληνες και Τουρκοκύπριοι αγνοούμενοι
Τα νούμερα λένε, είναι πάντοτε αδιαμφισβήτητα και μαρτυρούν την αλήθεια. Μπορούν όμως να αποτυπώσουν τον πόνο της απώλειας, την ανείπωτη θλίψη και το μέγεθος μιας τραγωδίας; Τι χρεώνονται οι επόμενες γενιές και πώς αξίζει να ζούμε;
Οι ιστορίες που δεν έχουν μια αρχή και ένα τέλος, είναι ικανές να καθορίσουν τη ζωή μας ή και να προδιαγράψουν την πορεία μας. Κάθε τέλος και μια νέα αρχή, όμως χωρίς να μπει ένα τέλος, οι ιστορίες μένουν εκεί, επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά και κληροδοτούνται στις επόμενες γενιές, σαν ένα «χρέος» αλλά και μια ελπίδα να πάμε παρακάτω. Πόσο εύκολο είναι να αποτινάξουμε τα βαρίδια που μας κρατάνε πίσω, πριν προλάβουμε να διαβρωθούμε στο χρόνο;
Το θεατρικό έργο τη Μαρίας Παπανδρέου έχει να εκπληρώσει ένα σημαντικό σκοπό.
Να κρυφοκοιτάξει μέσα στις ιστορίες που δεν έχει μπει επίλογος, θέλοντας να αναδείξει την οργή, το φόβο, την έλλειψη και την ελπίδα των ηρώων, από την πλευρά εκείνων που χάνονται αλλά κι εκείνων που μένουν πίσω, περιμένοντας να λυτρωθούν .